من، از امروز، هر روز ساعت شش، قدم به رازگاهان خود می‌گذارم؛ جایی که در سکوت، با خداوند هم‌صحبت می‌شوم.
می‌خواهم تو را نیز دعوت کنم تا هر کجا که هستی چه در افغانستان، چه در گوشه‌ای دیگر از جهان در این اتحاد مقدس با من همراه شوی.
این سکوت، سکوتی بی‌روح و خاموش نیست؛ بلکه سکوتی است پر از دعا، پرستش، و گوش سپردن به صدای خداوند.
مدت این سفر روحانی، یک سال خواهد بود؛ یک سال که هر روز، در یک ساعت معین، قلب‌هایمان را یک‌صدا برای افغانستان بلند می‌کنیم.
باشد که در این اتحاد، صدای دعاهای ما همچون عطر خوش به حضور خداوند برسد، و او بر سرزمین ما رحم کند، شفا بخشد، و نوری تازه بر تاریکی‌هایش بتاباند.
من کسی هستم که نوشتن و اندیشیدن بخشی از وجودم است. یادداشت‌هایم بازتاب مسیر درونی و تجربه‌های بیرونی زندگی‌ام هستند.
«یک سال سکوت» برای من فقط یک تصمیم نبود؛ یک سفر درونی بود. می‌خواستم به دور از هیاهوی بیرون، دوباره به خودم، به خدا، و به عمق روح انسانی گوش بسپارم. این سکوت فرصتی بود برای دیدن روشن‌تر، شنیدن دقیق‌تر و بازنویسی دوباره‌ی خویش.
امروز این تجربه را با شما به اشتراک می‌گذارم؛ چون باور دارم که هر کدام از ما نیاز داریم زمانی را در زندگی برای سکوت، آرامش و بازگشت به درون خود پیدا کنیم.
قبل شروع این سفر حتما این را مطالعه کنید...
چگونه در طول رازگاهان عمل کنیم
رازگاهان، زمانی مقدس و شخصی است که ما آگاهانه و با تمام قلب خود به حضور خداوند می‌آییم. در این مدت، لازم است چند اصل را رعایت کنیم تا هم قلب ما متمرکز باشد و هم این زمان به‌درستی به خدا تقدیم شود: